پژوهش دانشمندان ایتالیایی نشان داد؛

تاثیر منفی عدم تحرك بر بدن فضانوردان

رمز من: پژوهش جدیدی به سرپرستی دانشمندان ایتالیایی نشان داده است كه عدم تحرك در طول سفرهای فضایی، نتایج منفی بر سلامتی فضانوردان خواهد داشت.

به گزارش رمز من به نقل از ایسنا و به نقل از مدیكال اكسپرس، پژوهش جدیدی نشان داده است عدم تحرك فضانوردان در خلال پروازهای فضایی، خطر چشمگیری برای عضلات آنها به دنبال دارد.
دانشمندان، تاثیر پروازهای فضایی 21 روزه و تاثیر محیط های كم گرانش مانند ماه یا مریخ را بر بدن شبیه سازی كرده اند.
انسان ها در طول سفرهای فضایی و سكونت گاه های آینده روی ماه یا مریخ، در معرض شرایط "ریزگرانش"(microgravity) یا به عبارت دیگر، در میدان گرانشی بسیار كوچكتری در مقایسه با میدان گرانشی زمین قرار خواهند گرفت. فشار این محیط، برای خیلی از اندام ها، سیستم ها و عملكردهای بدن همچون استخوان و عضله و همینطور سیستم های قلبی عروقی، تنفسی و عصبی، نتایج منفی به دنبال دارد.
سفرهای فضایی و سكونت گاه های كم گرانش، فضانوردان را در معرض محیط هایی با اكسیژن پایین قرار خواهد داد. بنابراین، فشار مربوط به "هیپوكسی"(Hypoxia)، افزایش می یابد كه به گرانش كاهش یافته مربوط است. "هیپوكسی" یا " كم اكسیژنی"، به معنای كاهش اكسیژن رسانی به تمام ارگانیسم یا بافت های بدن و مهم ترین علامت بالینی آن، كبودی در لب و انگشتان دست و پا است و می تواند ناشی از كاهش اكسیژن هوا به علت صعود به ارتفاعات، اختلالات ریوی و عدم تهویه مناسب ریه ها، كم خونی و اختلالات گردش خون باشد.
"میتوكندری "(Mitochondria) - اندامكی كه وظیفه آن، تنفس سلولی و انتقال انرژی است - موجود در سلول ها، در فرآیندی موسوم به "سوخت وساز اكسیداتیو" (oxidative metabolism)، از اكسیژن برای تولید انرژی استفاده می نماید. "سوخت وساز اكسیداتیو"، یك فرآیند شیمیایی است كه در آن، اكسیژن برای تولید انرژی از كربوهیدرات ها مورد استفاده قرار می گیرد.
انسان ها از عضلات اسكلتی خود برای حركت استفاده می كنند؛ ازاین رو فعال بودن به سوخت وساز اكسیداتیو توسط این عضلات بستگی دارد. نیاز این عضلات به اكسیژن، پژوهشگران را ترغیب كرد تا به محیط هایی با اكسیژن پایین در پروازهای فضایی یا دنیاهای سیاره ای آینده فكر كنند. در هر حال، آنها دریافتند كه ممكن است عدم تحرك نسبت به كمبود اكسیژن، تاثیر برجسته تری بر عضلات اسكلتی داشته باشد.
این نتایج نشان داد كه اختلالاتی كه به دنبال ریزگرانش به وجود می آیند، با هیپوكسی تشدید نمی شوند.
این پژوهش، به سرپرستی فیزیولوژیست های "دانشگاه اودینه"(University of Udine) در ایتالیا و با همكاری چند دانشگاه دیگر همچون " دانشگاه پاویا" (University of Pavia) در ایتالیا، "دانشگاه مونیخ" (LMU) در آلمان، " مركز هوافضای آلمان" (DLR)، "مركز فیزیولوژی هوافضای سوئد"(SAPC)، "موسسه جوزف استفان"(IJS) در اسلوونی و " دانشگاه سایمون فریزر" (SFU) در كانادا، انجام شد.
"برونو گراسی"(Bruno Grassi)، پژوهشگر ارشد این پروژه اظهار داشت: این پژوهش، به آماده سازی فضانوردان برای سفرهای فضایی و درك ما از واكنش ضعیف عضلات به عدم تحرك طولانی در رابطه با هیپوكسی، كمك خواهد نمود.
اگر این یافته ها تایید شوند، نتایج آشكاری در زمینه های درمانی و توانبخشی خواهند داشت.
این پژوهش در مجله " Journal of Physiology" به چاپ رسید.

1397/01/29

23:02:10

5.0 / 5

4501

تگهای خبر: انرژی , تولید , دانشمند , فضانورد

اگر مطلب را پسندیدید لایک کنید

(1)

(0)

تازه ترین مطالب مرتبط

نظرات بینندگان در مورد این مطلب

نظر شما در مورد این مطلب

نام:

ایمیل:

نظر:

سوال:

= ۳ بعلاوه ۳