آپاندیس در شروع پاركینسون چه نقشی دارد؟!

رمز من: یك مطالعه اپیدمیولوژیك بزرگ نشان داده است خطر مبتلا شدن به بیماری پاركینسون در افرادی كه در سنین پایین آپاندیس خویش را با عمل جراحی برداشته اند، كمتر است.

به گزارش رمز من به نقل از ایسنا و به نقل از گیزمگ، مطالعه اخیر پژوهشگران "موسسه وان اندل"(Van Andel Institute) ایالات متحده آمریكا نشان می دهد، خطر مبتلا شدن به بیماری پاركینسون در افرادی كه در سنین پایین آپاندیس خویش را با عمل جراحی برداشته اند، بسیار كمتر از دیگر افراد است.
آپاندیس زائده ای كوچك و انگشتی شكل است كه از روده بزرگ منشعب می گردد. این زائده به انتهای "روده كور"(Cecum) متصل است. در جدار این عضو بافت لنفاوی فراوانی موجود است. طول آپاندیس بین ۲ تا ۲۰ سانتی متر است و قطر آن هم بین ۶ تا ۸ میلی متر است. عفونت و التهاب در آن منجر به "آپاندیسیت"(Appendicitis) می گردد. آپاندیسیت حاد، یك بیماری عفونی با علل مختلف است. روند شایع آن، تهاجم باكتری به دیواره آپاندیس می باشد. راه های مختلف تولید آپاندیسیت هم انسداد داخل لوله ای، تجمع مواد مدفوعی، هایپرپلازی لنفوئید، خوردن اجسام خارجی، پارازیت ها و تومورها هستند.
تحقیقات پژوهشگران نشان داده است كه آپاندیس می تواند حجم زیادی از پروتئین های سمی را كه در پیشرفت پاركینسون دخیل هستند، كنترل كند.
مطالعه اخیر این فرضیه را كه بیماری پاركینسون، منشا و علتی خارج از مغز دارد پررنگ تر می كند.
بیماری پاركینسون برای نخستین بار توسط دانشمند بریتانیایی دكتر "جیمز پاركینسون"(James Parkinson) در سال ۱۸۱۷ میلادی توصیف شد و ازاین رو نام این بیماری از روی نام وی برداشته شد.
این بیماری همان لرزش در وضعیت استراحت است كه شیوع آن بیشتر در سنین پیری است اما در جوانان هم دیده می گردد شیوع آن در تمام مناطق دنیا یكسان است یعنی درصد شیوع بیماری با تغییر در منطقه خیلی فرق نمی نماید. به طور كلی این بیماری بر اثر از بین رفتن سلول های ترشح كننده ماده ای به نام دوپامین رخ می دهد. افزایش نسبت استیل كولین به دوپامین در غده های قاعده ای مغز باعث علائم ترمور، سفتی عضلات و كندی حركات می گردد.
بیماری پاركینسون بر مبنای دو علامت یا بیشتر از چهار علامت اصلی مشخص می گردد. ارتعاش و لرزش دست و پا در حالت استراحت، كندی حركات، سختی و خشك شدن دست و پا و بدن و نداشتن تعادل این چهار علامت اصلی را تشكیل می دهند.
در مراحل اولیه بیماری، ارتعاش اندام ملایم و معمولا در یك طرف بدن وجود دارد و احتیاجی هم به درمان ندارد اما با پیشرفت بیماری فردی كه دست لرزان خویش را در جیب یا پشت خود پنهان می كند یا چیزی را برای كنترل ارتعاش مدام در دست می گیرد، دیگر قادر به پنهان كردن لرزش های شدید اندام بخصوص به هنگامی كه می خواهد تمركز بیشتری به خود دهد نیست.
پژوهشگران در این مطالعه، داده های بیشتر از ۱.۷ میلیون فرد را كه بیشتر از ۵۰۰ هزار نفر از آنها در طول زندگی خود عمل آپاندكتومی انجام داده بودند را مورد بررسی قرار دادند.
در هنگام آپاندیسیت حاد تنها راه درمان جراحی و برداشتن آپاندیس است. به این عمل "آپاندكتومی" یا" آویزه برداری"(appendectomy) می گویند.
آپاندكتومی بیشتر با بیهوشی عمومی یا بی حسی موضعی و برش باز شكمی انجام می گیرد ولی با لاپاروسكوپ هم قابل انجام است. بافت آپاندیس برداشته شده جهت بررسی بیشتر به آزمایشگاه صدمه شناسی فرستاده می گردد.
در آخر نتایج مطالعات پژوهشگران نشان داد، خطر مبتلا شدن به بیماری پاركینسون در افرادی كه زائده آپاندیس را در بدن خود ندارند، ۱۹ درصد كمتر از دیگر افراد است و اگر روزی به این بیماری مبتلا شوند، مبتلا شدن آنها به این بیماری به صورت متوسط ۳.۶ سال دیرتر از افراد دارای آپاندیس تشخیص داده می شود.
نكته جالب توجه پژوهش مذكور این است كه خطر مبتلا شدن به بیماری پاركینسون در افراد ساكن مناطق روستایی كه عمل آپاندكتومی انجام داده اند، ۲۵ درصد كمتر از بقیه افراد نشان داده شد. البته برخی فرضیات وجود دارند كه احتمال مبتلا شدن افراد روستایی به بیماری پاركینسون بیشتر است و اگر این فرضیه ها صحیح باشند، می توان بعضی از عوامل ناشناخته محیطی را هم به خطرات مبتلا شدن به بیماری پاركینسون افزود.
آنچه كه این مطالعه را كمی خاص تر و مهم تر از یك مطالعه معمولی جلوه می دهد، این است كه این پژوهش، توسط گروهی از دانشمندان برجسته انجام شده است. دانشمندان در این پژوهش علت بالقوه ارتباط بین آپاندیس و خطر مبتلا شدن به پاركینسون را مورد بررسی قرار داده اند.
مشخصه پاتولوژیك بیماری پاركینسون، مرگ سلولی پیش رونده نورون های ترشح دوپامین مغز است. پژوهش اخیر نشان داده است كه وجود تركیبات پروتئینی سمی، به نام "اجسام لوی"(Lewy bodies)، امكان دارد در پیشرفت این بیماری دخیل باشند.
اجسام لِوی دانه های غیرعادی پروتئین ها هستند كه درون سلول های عصبی در بیماری های پاركینسون، زوال عقل و تعدادی دیگر از بیماری ها، گسترش پیدا می كنند. این اجسام زیر میكروسكوپ در حین بافت شناسی مغز، قابل شناسایی هستند. اجسام لوی به صورت توده های دایره شكل هستند كه سبب جابه جایی دیگر اجزا سلولی می شوند. اجسام لوی توده های كروی از پروتئین "آلفا سینوكلین"(alpha-synuclein) هستند.
بخش دوم این مطالعه، شامل بررسی بافت آپاندیس ۴۸ فرد سالم در سنین مختلف و بدون بیماری پاركینسون بود. در همه این افراد، پروتئین آلفا سینوكلین در آپاندیس را نشان داد. شكل آلفا سینوكلین موجود در بافت آپاندیس به صورت قابل توجهی مشابه آنچه در مغز بیماران پاركینسون بود، دیده شد.
"ویویان لابری"(Viviane Labrie) نویسنده ارشد این مطالعه اظهار داشت: ما با انجام آزمایشات دریافتیم كه ساختار پاتوژنیك پروتئین آلفا سینوكلین در آپاندیس افراد سالم وافراد مبتلا به پاركینسون بسیار زیاد بود.
دانشمندان این مطالعه اعلام كردند كه این وجود احتمالی آلفا سینوكلین در آپاندیس به هیچ وجه تنها علت بیماری پاركینسون نیست. در واقع، رمز و راز اصلی مطرح شده توسط این تحقیق بیشتر در مورد این است كه یك پروتئین خاص می تواند در آپاندیس انباشته شده و سپس از آپاندیس به مغز گسترش یابد.
هدف دانشمندان در این پژوهش این نبود كه بگویند با برداشتن آپاندیس، از بیماری پاركینسون دور بمانید بلكه هدف آنها نشان دادن ارتباط مهم و حیاتی بین روده و مغز بود.
این مطالعه در مجله " Science Translational Medicine " منتشر گردید.

1397/08/11

23:55:02

5.0 / 5

5019

تگهای خبر: تولید , دانشمند , رمز , كنترل

اگر مطلب را پسندیدید لایک کنید

(1)

(0)

تازه ترین مطالب مرتبط

نظرات بینندگان در مورد این مطلب

نظر شما در مورد این مطلب

نام:

ایمیل:

نظر:

سوال:

= ۳ بعلاوه ۳