دستكاری تصاویر بوسیله ی هوش مصنوعی؛ دلگرم كننده یا خطرناك

وقتی احراز هویت به یك شوخی تبدیل می شود!

توضیح دادن حجم احساساتی که پس از دیدن زنده شدن عکس قدیمی یکی از عزیزان از دست رفته مان تنها با زدن یک دکمه تجربه می نماییم کار دشواری است. در حالیکه بگونه ای چشمک می زند و سرش را تکان می دهد که انگار همین روز گذشته زنده بوده است و سالها پیش یعنی پیش از آنکه فیلمبرداری به امری عادی تبدیل گردد، از دنیا نرفته است.

به گزارش رمز من به نقل از ایسنا و به نقل از سی ان ان، این تصاویر متحرک که احساساتی ناراحت کننده و کمی هیجان انگیز بوجود می آورد توسط برنامه هوش مصنوعی به نام "نوستالژی عمیق" (Deep Nostalgia) ساخته می شوند که از پلت فرم "مای هریتج"(MyHeritage) آمده است.
فناوری ساخت این تصاویر با هوش مصنوعی پیچیده نیست. از کاربران دعوت می شود تا تصاویر قدیمی افراد محبوب شان را عرضه کنند تا این برنامه با استفاده از یادگیری عمیق حرکاتی از پیش تعیین شده را بر روی بخش های صورت آنها اعمال نماید.
این برنامه همینطور لحظاتی که در تصویر اصلی ثبت نشده مانند لبخند با دندان های پیدا و بخش های کناری سر را هم ایجاد می کنند و همه ی این ها تصویری می سازند که شاید کاملا طبیعی نباشد اما عمیقا تاثیرگذارند.
پاسخ ما به این تصاویر نوستالژیک می تواند ریختن اشک به دیدن تصویر لبخند زدن مادربزرگ و یا احساس عجیب از دیدن یک شخصیت تاریخی باشد.
هینی فرید(Hany Farid)، مدیر دانشکده اطلاعات دانشگاه برکلی(Berkeley) می گوید: هنگامی که ما مادربزرگ یا پدربزرگ مان را زنده می بینیم احساس خارق العاده ای به ما دست می دهد که کمی ترسناک هم هست. مغز پیچیده ما از مدت ها قبل به چیزهایی که حدودا مشابه انسان هستند اما انسان نیستند واکنش نشان داده است. این واکنش به نام "دره ی وهمی"(uncanny valley) شناخته می شود و دیپ فیک ها و تصاویری که به وسیله ی هوش مصنوعی ساخته شده اند این بخش زنگ خطر قدیمی مغز را به صدا درمی آورند.
حتی برنامه ی "MyHeritage" هم این مورد را توضیح داده است و نوشته: باآنکه نتایج می تواند بحث برانگیز باشد و دشوار می باشد که نسبت به این فناوری بی تفاوت باشیم اما هنگامی که یکی از کسانی که دوست داریم در محیطی کمی واقعی قرار می گیرد هر دو بخش مغز ما که مسئول ترس و عشق هستند فعال می شوند حتی اگر بدانیم که چیزی که به آن نگاه می نماییم واقعی نیست.
فرید می گوید: مغز ما تصاویر افراد را متفاوت از اشیاء بی جان پردازش می کند این مورد در شبکه ی عصبی ما انجام می شود.
لا مار جورل بروس(La Marr Jurelle Bruce)، استاد دانشگاه مریلند که تصویری متحرک از فردریک داگلاس(یکی از رهبران بزرگ ضد برده داری در آمریکا) به اشتراگ گذاشت و توجه بسیاری را جلب کرد می گوید: احساس شگفتی من با کمی احساس ترس همراه بود.
"دیپ فیک ها"(Deepfakes) که تلفیقی از تصویر و صدا هستند برای سال ها مورد بحث اخلاق گرایان در حوزه دیجیتال بوده اند به خصوص زمانی که این مورد در ساخت فیلمهای جعلی و هرزه نگاری استفاده گردد می تواند موسسات ملی و مالی را تهدید کند.
قضیه وقتی خطرناک تر می شود که تصور نماییم با پیشرفت فناوری "دیپ فیک" چه سوءاستفاده هایی میتوان از این تکنولوژی انجام داد تا جایی که شاید روزی مقوله هویت و احراز آن به یک شوخی تبدیل گردد.
جهت استفاده مثبت از این تکنولوژی شرکت ها از آن برای ساخت کمپین های تبلیغاتی استفاده می نمایند که برای افراد شخصی سازی شده است. به نقل از متخصصان بازده تبلیغات زمانی بیشتر می شود که مصرف کننده با آن برند یا محصول ارتباط بیشتری برقرار کند و ببیند که آن محصول بگونه ای خاص در زندگی اش نقش دارد و مدلی شبیه به خودش و با زبان خودش آنرا نمایش می دهد.
چنین برنامه هایی ارتباطی مشابه "نوستالژی عمیق" ایجاد می کنند اما در حقیقت هیچ چیز انسانی در هوش مصنوعی وجود ندارد.
مرورگر شما از ویدئو پشتیبانی نمی نماید.
فایل آنرا از اینجا دانلود کنید: video/mp4

منبع: رمز من

1399/12/15

12:36:50

0.0 / 5

1318

تگهای خبر: اطلاعات , تكنولوژی , دیجیتال , شبكه

اگر مطلب را پسندیدید لایک کنید

(0)

تازه ترین مطالب مرتبط

نظرات بینندگان در مورد این مطلب

نظر شما در مورد این مطلب

نام:

ایمیل:

نظر:

سوال:

= ۵ بعلاوه ۱